Prof. Naci Görür: Depremin eli kulağında, çok korkuyorum!

Görür açıklamalarına şöyle devam etti:

99 depremlerini yaşarken Etiler'de İTÜ lojmanındaydım. Deprem olduğunda uyandık. Çocuklarım küçük daha. Tabi korktular, bağırdılar. İlk yaptığım onları alıp evde hayat boşluğu olarak belirlediğim masanın kenarına götürmek oldu, çömeldik. İçinde bulunduğun binaya güvenmiyorsan ve bir de sevdiklerin varsa korkmamak mümkün değil, nihayetinde insansın. Herkes gibi ben de korkuyorum.

GÜVEN ÖNEMLİ

California'da yer bilimci arkadaşlarımız vardı. Bir arkadaşımızın hanımı sohbet esnasında “Deprem olduğu zaman korkmuyoruz. Biliyorum ki evden sağ çıkacağım, çocuklarım okuldan sağ gelecek” dedi. Bu güven duygusu çok önemli. Düşünün 7 büyüklüğünde depremler oluyor orada bir kişi tesadüfen yaşamını yitiriyor veya yitirmiyor. E biz 100 binleri konuşuyoruz. Hazırlıklı olmamışız. İnsanlarımızı eğitmemişiz. İşte bunlar insanı ürkütüyor. Marmara Depremi “Geliyorum” diye bağırıyor.

JAPONYA BAŞARDI BİZ BAŞARAMIYORUZ

“Deprem dünyanın doğasıdır, düzendir. Eğer depremler olmasaydı dünya yaşanmayan bir gezegen olurdu ay gibi. Dünyaya bilimle bakan toplumlar, depremi kavrar kavramaz önlem almışlar. Bugün Japonya, Hollanda gibi ülkelerden bahsediyorum. Önlem almak zor değil ama biz toplum olarak afete dönüştüyoruz her şeyi. Bağdat Caddesi'ni deprem adı altında en güvensiz yere dönüştürdük. 2-3 katlı bahçeli evler gitti, dar düdük binalar geldi. Cadde tünele döndü. Şimdi git gezemiyorsun, iki arabayla bi sokağından geçemiyosun.”

BANA KİTABI YAZDIRAN ASLINDA TWİTTER OLDU

‘Türkiye'de Deprem, Az Gittik Uz Gittik' Naci Görür'ün ikinci kitabı. Pandemi döneminde yazdı. Depremle yaşamayı öğrenmesi gereken toplumumuza başucu kitabı niteliğinde. Görür kitabın hikayesini şöyle anlattı: Bu kitabı bana yazdıran aslında Twitter'daki takipçilerim. Paylaşımlarımı hep öğrencilerime ders verir, ders anlatır gibi bilgilendirmek için yaptım. Baktım gençler tarafından hızlı bir şekilde takip edilmeye başladım. Birkaç sene öncesine kadar 300-500 takipçim vardı. Şu anda 400 bine yakın. Bu müthiş bir şey. Ne kadar insan aydınlatsam o kadar görevimi yapmış hissediyorum. Sonra baktım tweetlerimi basın inanılmaz takip ediyor. Hem ulusal hem uluslar arası (BBC, İran basını). Bir bilim insanı ne ister ki başka, söylediklerinin anlaşılması dışında?