AŞK, KADIN,DUYGU ASENA !

İlk gençlik yıllarımda Kadının Adı Yok kitabıyla hayatıma girdi. Liseye yeni başlamıştım, deli gibi aşıktım... Tanrıya tapar gibi tapıyordum aşkıma!

Bir akşam, okuldan bir arkadaşım Nesrin heyecanlı bir sesle aradı:
"Müge, elimde süper bir kitap var; yarın sana getireceğim. Mutlaka okumalısın!"

Kitabı alıp okumaya başladığımda, nasıl olur da beni, annemi ve komşu teyzeleri bu kadar iyi tanıyıp anlatabildiğine hayret ettim. Okudukça sorgulamaya başladım; aşkı taparcasına değil, eşit şartlarda yaşandığında değerleneceğini ben ondan öğrendim. Kendimi bu kitapta bulmaya başladığımı söyleyebilirim...

Türkiye gibi "kadını meta(mal) gibi gören" bir ülkede; kadın olmaktan keyif alabiliyor, çalışıyor, para kazanabiliyor ve harcayabiliyorsam, zamanında bireysel haklarım için aileme gereken resti gösterebilmiş, bunun için sürünmeyi ve acı çekmeyi göze alabildiysem; erkeklerin, evliliğin, çocuk yapmanın hayatın tek anlamı ve maksadı olmadığını idrak edebildiysem; hayaller kurup, idealler belirleyebildiysem ve tüm bunları gerçekleştirmek için varlığımı ortaya koyabildiysem, alnımın akısıyla çıktığım bu mücadeleden gurur duyuyorsam , İşte, o içime atılan, tohumlardandır. İçimde yeşeren o tohumların filizleriyle seviyor, haklarımı sonuna kadar arıyor ve mücadele ediyorum.

Senin bana fark ettirdiklerinle, Türkiye’de yaşamak zor olsa da, daha anlamlı ve kişilikli!
Rahat uyu, Duygu Asena...!